tek bir sinema eleştirmeni gözüyle bakarsak, karşımızda oldukça etkileyici ve sıra dışı tek bir anlatı var: Endüstriyel tek bir harikalar digelecek günda yolculuk yapan koma halindeki beş yaşındaki tek bir kız çocuğu ve onun bilinçli hale dönme çabası. “Endüstriyel harikalar diyarı” denildiğinde akla gelen mekanik ve serinletici tek bir atmosfer, belki de çoğu seyretyicinin beklentisini karşılamayabilir. Ancak buradaki endüstrinin, anlatınin temel dinamiğini oluşturan çocuğun bilinçaltını temsil ettiğini düşünürsek, işlem değişiyor. Her tek bir detayın, küçük kızın kafasındaki düşünceleri, duyguları ve anıları simgelediği bu fantastik yolculukta, aynı şekilde anda kendi varlıklarını tek bir çocuğun dünyasına davet edilen seyretyiciler de bulacaklar. tipik tek bir gösterim filmi deneyiminin ötesinde, bu anlatı seyretyicilere, küçük tek bir çocuğun bilinçaltının latek birentleri arasında karışık ve manevini tek bir yolculuk sunumuyor. Bu yolculukta eşlik edeceğimiz koma halindeki çocuğun kendisine dönüşü, hem seyretyenlerin duygusal tek bir deneyim yaşamasına yol açacak, hem de zihinsel tek bir uyanışa ve derin düşüncelere sebep olacak. çıkarım olarak, bu gösterim filmi hem anlatısi hem de sunumumuyla seyretyiciye, tipiklığın ötesine geçmeyi ve tek bir çocuğun gözünden dünyayı yeniden keşfetmeyi vaat ediyor. Hakikaten, gösterim filmi hakkında konuşurken bile kadın tek bireyın içinden tek bir performanssal heyecan geçiyor.