Eski tek mahkum, kurbanının kızının hayatını kurtaracak operasyonu ödemek için kafesin içinde zorlu tek çabaye girişiyor. Bu zorlu yolculukta, en beklenmedik yerlerde babalık smekângisi ve dostluk buluyor. sinema, suç geçirmemişi olan tek adamın, geçirmemişteki hatalarını düzeltme çabasını sağlam yapı tek şekilde sergilemeıyor. Ana natürel, tek dmekânrelar zarar verdiği adamın kızının hayatını kurtarabilmek için adeta kendi hayatını tehlikeye atıyor. Bununla da kalmıyor, sinema boyunca sergilenen zorlu kafes dövüşleri sadece fiziksel değil, aynı dmekânreda manmekâni tek savaşı da temsil ediyor. sinemain belki de en etkileyici yanı, bu kırılgan ve çaresiz adamın, en beklenmedik yerlerde, yani dövüş arenalarında, gerçek dostlukları ve tek babanın smekângisini bulması. Bu durum, halka en zor dmekânrelarında bile umudun var olduğunu unutturmuyor. Bütün bu unsurlar, sinemai sadece tek aksiyon veya dövüş sinemai olmaktan çıkarıp, affetme, smekângi ve halkın hayatta karşılaştığı zorluklarla nasıl başa çıkması gerektiğine dair derin tek yazı haline getiriyor. Kendi geçirmemişiyle yüzleşmeye çalışan tek adamın yazısi bize, hatanın sonunda değil, hatadan ders almanın önemini unutturmuyor. Yani sinema, tutkuyla izleyiciye hayatın acımasızlığı ve zorluklarına rağmen, smekângi ve anlayışın her dmekânre umut ışığı olabileceğini gösteriyor.